این یکی از شعرهای مورد علاقه ی من هستش که به عنوان اولین پست بلاگ مینوسمش که بمونه به یادگار

در این درگَه که گَه گَه، کَه کُه و کُه کَه شود ناگَه

به امروزت مشو غره که از فردا نیی آگَه